Ojciec dr Zdzisław Kruczek 
(linia futomska Piotra, syn Emilii Krygowskiej i Walentego Kruczka)

    Ur. 09.I.1945 w Futomie, wnuk Józefa i Marianny Sajdak i syn Emilii Krygowskiej (linia futomska Piotra Krygowskiego) i Walentego Kruczka. Kształcił się w Polsce. Szkołę Podstawową w Futomie ukończył w roku 1959, po czym wstąpił do Niższego Seminarium w Miejscu Piastowym k/Krosna, prowadzonego przez Zgromadzenie Michalitów. Po dwóch latach wstąpił do nowicjatu. Po jego ukończeniu w roku 1963 został skierowany do Torunia, gdzie przy miejscowej kaplicy zakonnej pełnił funkcję organisty i gdzie na miejscu miał uzyskać maturę. Udało mu się to dopiero w Rzeszowie, bo w Toruniu miał kłopoty z władzami komunistycznymi, które zmuszały go do kolaboracji. W wyniku odmowy wydalony został ze szkoły. Po uzyskaniu matury skierowany został do zakładu opiekuńczego w Strudze k/Warszawy, gdzie pracował jako wychowawca. Następnie w 1967 od lutego do sierpnia pracował jeszcze w Miejscu Piastowym w charakterze pomocnika w ogrodzie. W roku 1967 wysłany został na studia w Instytucie Teologicznym funkcjonującym przy Wyższym Seminarium Diecezjalnym w Przemyślu, które ukończył w roku 1973 i w dniu 23.06.1973 przyjął święcenia kapłańskie w parafii w Błażowej. Pierwsze dwa lata swego kapłaństwa realizował w Markach (parafia w Strudze pw. Św. Andrzeja Boboli) koło Warszawy. Były to piękne dla niego doświadczenia. Trzeci rok był czasem przygotowań do wyjazdu na misje, nauki języka angielskiego, sfinalizowania magisterium (egzamin magisterski zdał w dniu 10 maja 1976 roku KUL-u w Lublinie) i prowadzenia chóru parafialnego. W roku 1976 wyjechał na Antypody, by po prawie rocznym pobycie w Sydney, w Australii, dotrzeć do Papui Nowej Gwinei. Tam po półrocznym wprowadzeniu zaangażował się w zadania duszpasterskie jako proboszcz misyjny w parafiach: Kuruk (8.5 roku) i Wanepap (4 lata). W latach 1989-1991 i 1992/1993 przebywał w Polsce na studiach specjalistycznych na ATK (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie. Dnia 18 marca 1991 r. uzyskał doktorat z misjologii. Temat rozprawy: „Działalność misyjna Kościoła katolickiego w Prowincji Enga w Papui Nowej Gwinei (1947-1987)”. Po ukończeniu studiów wrócił do Papui Nowej Gwinei, po czym w roku 1992 znowu przyleciał do Polski na Kapitułę Generalną Zgromadzenia Zakonnego i celem ukończenia kursu doktoranckiego z historii Kościoła. W 1993 wrócił do Papui Nowej Gwinei i zamieszkał w Wanepap jako rezydent, skąd w październiku przeniósł się do Mount Hagen i zamieszkał w Rebiamul (obrzeża miasta Mount Hagen) korzystając z gościny miejscowego arcybiskupa-metropolity. Od tej pory czas swój poświęca nauce, pisaniu, wykładom w Seminarium Dobrego Pasterza w Fatimie k/Banz (od 1997 do 1999 prowadził wykłady na Uniwersytecie Słowa Bożego w Madang), organizacji struktur Zgromadzenia (w 1994/1995 doglądał planu realizacji i budowy domu zakonnego Michalitów w Rebiamul) i formacji młodych autochtonów przygotowujących się do kapłaństwa i do życia zakonnego. Obecnie jest rektorem Wyższego Seminarium Duchownego „Good Shephered”  w  Fatimie koło Banz (archidiecezja Mount Hagen).

Jest autorem kilku książek, szeregu artykułów, przyczynków, referatów, wywiadów  i innych. W roku 1998 obchodził 25-lecie kapłaństwa, celebrował wtedy swój jubileusz w Polsce, w swojej rodzinnej parafii w Futomie.

W dniu 16.05.2006 uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk teologicznych  z zakresu historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.