Kamilla Piskozub (linia wadowicka)


Ur. 23.06.1914 w Szczercu,  zm. 16.06.2004 w Krakowie, skończyła 4 lata szkoły podstawowej, następnie gimnazjum w Kościerzynie. Była to szkoła 6-letnia pod nadzorem katolickim sióstr Urszulanek. Po maturze uczyła się w Szkole Przemysłu Artystycznego i Sztuk Zdobniczych  w Krakowie. Tu mieszkała u wujostwa - u siostry ojca (5 lat). W roku 1938 uzyskała dyplom w Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie, na Wydziale tekstylnym (artysta plastyk – konserwator tkanin zabytkowych). Wróciła do domu w Tucholi na rok, do wybuchu wojny. 
W dniu 1.09.1939 rodzice wysłali 4 córki do Warszawy - Milanówka, a sami zostali w Tucholi z synem Jerzym, gdyż ojciec musiał zlikwidować kancelarię i zabezpieczyć akta sądowe.  Z Milanówka dostała się wraz z siostrami do Rzeszowa, do matki, gdzie pozostały do końca wojny. Wróciła do Krakowa do wujostwa. Przez 3 lata  pracowała przy przepisywaniu nut dla Filharmonii Krakowskiej, na poszczególne instrumenty w orkiestrze. Potem 2.5 roku  pracowała w pracowni gobelinów Gałkowskich przy Spółdzielni Włókienniczej „Wanda” w Krakowie (1.06.1947 do 30.12.1949). We wrześniu 1950 podjęła pracę na Wawelu, w pracowni Konserwacji Tkanin Zabytkowych (1.09.1950 do 30.12.1976, czyli do przejścia na emeryturę). W roku 1955 zamieszkała na Wawelu. Od 1.05.1956 zajmowała stanowisko kierownika pracowni na Wawelu. W roku 1962 otrzymała 3 miesięczne stypendium Państwa Włoskiego w celu poszerzenia wiedzy w dziedzinie konserwacji w pracowniach włoskich. W następnych latach studiowała metody konserwatorskie w pracowniach Belgii, Czechosłowacji, Holandii, NRD, Szwajcarii. Od 1962 do 1970 r. była stałym doradcą pracowni konserwacji tkanin w Muzeum narodowym we Wrocławiu. Udzielała konsultacji polskim pracowniom w Warszawie, Łodzi i Łańcucie. W pracowni na Wawelu, z braku kierunku konserwacji tkanin na studiach w ASP, kształciła młodych konserwatorów po studiach plastycznych średnich i wyższych z Polski i innych krajów (m.in. z Austrii, NRD, Rumunii, Bułgarii, ZSRR). Była też zaproszona przez Państwowe Zbiory Sztuki w Dreźnie celem  przeprowadzenia przeglądu konserwatorskiego tkanin znajdujących się w tamtejszych zbiorach i udzielenia  wytycznych postępowania konserwatorskiego. Wykonywała wszelki prace konserwatorskie z zakresu tkanin zabytkowych, np. konserwację arrasów wawelskich, namiotów wschodnich, tkanin jedwabnych, kilimów, konserwację tkanin powierzonych jej przez muzea, różne instytucje czy osoby prywatne, nawet cenne okładki zabytkowych książek dla Biblioteki Jagiellońskiej, m.in. okładki z książki Anny Jagiellonki z roku 1582.  Po przejściu na emeryturę pracowała w trzyosobowym zespole w pracowni katedralnej Kapituły Krakowskiej jako konserwator gobelinów i tkanin na Wawelu aż do końca życia. W roku 2000 przygotowywała arrasy do wystawy.
Jeśli chodzi o działalność społeczną, w latach 1963-1966 była przewodniczącą Rady Zakładowej Związku Pracowników Kultury, a w latach 1966 – 1969 – zastępcą przewodniczącego Rady.

W Ochronie Zabytków i Muzealnictwie wyszły trzy jej artykuły  z dziedziny konserwacji tkanin:
Konserwacja gobelinów, kilimów i kobierców”, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, Seria B, tom IX, r. 1964,
Problemy konserwatorskie arrasów wawelskich”, Ochrona Zabytków, r. 15, nr 3-4 i
Konserwacja arrasów i gobelinów krakowskich”, Muzealnictwo nr 19, r. 1970.

Odznaczenia:

Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany w dniu 28.04.1969,
Złota Odznaka „Za opiekę nad Zabytkami” (23.07.1973),
Złoty Krzyż Zasługi (11.06.1975 r.).